وحدت در کلام آیت الله سیستانی

هو الغفور

 آیت الله سیستانی: ایجاد تفرقه حتی به اندازه یک کلمه یا نصف کلمه جایز نیست.

بعد از تعرض به مرقد عسکریین (علیهما السلام) همه شیعیان را به آرامش دعوت کردم و از آنها خواستم که واکنشی نشان ندهند و گفتم که این اقدام از طرف اهل سنت نبوده است. من اطمینان دارم که ریشه تفرقه افکنی در خارج است. من [در زمان طلبگی] نزد شیخ احمد الراوی که از علمای اهل سنت در سامرا بود درس خواندم و به ذهنم خطور نکرد که ایشان پیرو مذهب دیگری بودند. همچنین به برخی از پزشکان که از اهل سنت بودند مراجعه می کردیم و چون ما از طلاب علوم دینی بودیم از ما پول ویزیت نمی گرفتند و اصلا فکر نمی کردند که ما شیعه هستیم یا سنی. باید بر مشترکات تمرکز کنید و دلیلی ندارد به مسائل اختلافی بپردازید. مشارکت کردن در ایجاد تفرقه حتی به اندازه یک کلمه یا نصف کلمه جایز نیست. واجب است که از ادبیات تشنج آفرین پرهیز شود.

وحدت در کلام آیت الله بهجت

هو الغفور

آیت الله بهجت: کسی که وحدت مسلمانان را نخواهد، مسلمان نیست.

اختلاف شیعه و سنی، یک مساله استعماری است. مساله مهم دوستی اهل بیت (ع) است که فریقین بر آن اتفاق دارند. مسلمین در حال حاضر، در این باره اختلاف و مشکلی ندارند. البته حساب وهابی ها و مبغضین به اهل بیت (ع) جداست. وهابیون نه شیعه هستند و نه سنی! مذهب وهابیت یکی جریان سیاسی است که ربطی به شیعه و سنی ندارد.

کسی که وحدت مسلمانان را نخواهد، مسلمان نیست. ائمه ما (ع) در نماز جماعت آنان شرکت می کردند، به جهت اتحاد مسلمانان.

آیت الله بهجت درباره برخی از رفتارها به نام عیدالزهرا فرمودند : " چه بسا ... این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند گردد در اینصورت اگر یک قطره خون از آنها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود. شیوه مرحوم آیت الله بروجردی رحمه الله نیز همین بوده است؛ یعنی بیان مشترکات میان شیعه و اهل تسنن و ترک مطاعن و مثالب یا لعن و سب آشکار.

صوت/ شهید چمران

هو العالم

نا گفته هایی از شهید دکتر چمران در بیان استاد پناهیان

دریافت با حجم تقریبی 1 مگابایت

درباره ی یک باور نادرست ...

بسم الله الرحمن الرحیم

برای شکل گرفتن و تحقق هر پدیده، چه طبیعی و چه اجتماعی، عوامل و شرایط چندی لازم است و معمولا این پدیده ها با یک سری نشانه ها و علائم همراه است. از این رو، عوامل و نشانه های پدیده را باید شناخت و تفاوت میان آن دو را باید دانست تا در هنگام بیان عوامل و نشانه ها، دچار سردرگمی و اشتباه نشویم. 

شرط ایجاد کننده هر پدیده، یک سری عواملی است که با پدیده ارتباط انفکاک ناپذیری دارند و باید آنها تحقق پیدا کنند تا پدیده محقق شود. اینها در شکل گرفتن پدیده نقش دارند و بدون اینها، پدیده تحقق نخواهد یافت.

اما نشانه های یک پدیده علامت هایی است که از وقوع پدیده یا نزدیکی وقوع آن مردم را آگاه می کند و فایده آن علم پیدا کردن به وقوع پدیده یا نزدیکی وقوع آن است؛ نه این که نقشی در ایجاد پدیده داشته باشند. بعنی با آشکار نشدن نشانه و اتفاق نیفتادن آن نیز پدیده می تواند شکل بگیرد.

فساد و ظلم شرط ظهور مصلح کل نیستند تا با دامن زدن به آن تحقق ظهور را شتاب بخشیم. فشاد و اصلاح، دو نقطه مقابل  وضد یکدیگرند و ایجاد فساد تناسببی با تحقق اصلاح و ظهور مصلح کل ندارد.

به صراحت قران یکی از اهداف آمدن انبیا و فرستادن کتاب های آسمانی رساندن مردم به این سطح از رشد و فرهنگ و تعالی است که خود با اختیار، قسط و عدل را برپادارند؛ بنابراین، نسبت میان شرط یک پدیده نسبت استلزامی و انفکاک ناپذیر است، در حالیکه نسبت میان نشانه با پدیده نشاندار نسبت غیر استلزامی و انفکاک پذیر است.

پدیده ظهور و تشکیل حکومت جهانی حضرت حجت (عج) نیز از این قاعده مستثنی نیست و شرایط و عوامل و نشانه هایی دارد.

فساد و ظلم، شرط ظهور نبوده بلکه نشانه های ظهورند!

 

شرایط و عواملی مانند وجود قرآن و سنت پیامبر (ص) (قانون جامع و کامل) و حضرت مهدی (عج)

(مجری قانون) آماده بودن عده ای از اهل ایمان برای یاری آن حضرت و جانبازی  در راه اهداف

او و ... و نشانه هایی مانند خروج سفیانی، ندای آسمانی، فرو رفتن زمین در منطقه بیداء، خروج یمانی، قتل نفس زکیه و زیاد شدن فساد و تباهی در این عصر و ...

نشانه ها نیز دو گونه اند:

ادامه دارد ...

---