باب الجواد ...

هو الرئوف

تو زندگی حرفهایی هست، که فقط و فقط، باید بروی «باب الجواد» . . . کلمه ها را دانه کنی، دانه های اشک . بکشانی شان دنبال هم، شبیه یک تسبیح، بچرخانی شان توی صورتت، ذکر بگیری، و بعد، انگار که تسبیح پاره بشود، دانه ها بیایند تا بچکند روی سنگهای حرم. . .

باز هم دَربِدَر شب شدم، «ای نور سلام» باز هم زائرتان نیستم، « از دور سلام»

اَلسَّلامُ عَلَیک یا عَلی اِبن ِ موسَی الرِّضا _{علیه السلام}

رئوف و مهربان آقاست مردم

علی موسی الرضا سلطان عشق است

جوانیَم فدای نوجوانش

جواد است و بلاگردان عشق است

دل ایرانیان شد هادی آباد

                  بمیرم خانه اش ویران عشق است_{صابر خراسانی}

باران

للحق

آسمان ببار . . . بیا باهم بباریمـــ . . .

دلم باران باران میخواهد تا بشوید گرد و غبار دل گنه کار را . . .

پ.ن: باشه من بی لیاقت ولی شما که میگن رئوفی . . .

آرزویی بلند پروازانه . . .

للحق

کبوترِ کوی تو شدن،
همیشه آرزوی بلندیست...
و من،
گرچه اسیرم،
بلندانه آرزوی کوی تو دارم...

دلی که قلق اش دست شماست . . .

للحق

این دل دل ما، غنچه سر بست شماست

و خادمتان ، نوکر دربست شماست

این دل نشود رام کمند هر کس،

ماراست دلی که، قلق اش دست شماست

قرار شاه و گدا . . .

للحق

حتما قرار شاه و گدا هست یادتان

آری همان شبی که زدم دل به نامتان

مشهد حرم ورودی باب الجوادتان

آقا دلم عجیب گرفته برایتان

پست ثابت/ السلام علیک ایها الرئوف (بروز شد)

للحق

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى

دریافت